Station 2 - Nederlands

Station Beken zwart van de oesters

De laatste parels van de Eifel

De parelmossel dankt haar naam aan het feit dat ze in staat is, een binnengedrongen vreemd voorwerp voor beschadiging te beschermen door het met parelmoer te omvatten en op die manier een tot 5 millimeter grote parel te ontwikkelen. Vroeger kwam ze met miljoenen voor in de boven- en middenloop van verschillende Eifelwateren. De Schwalme, die bij Monschau in de Rur mondt, kreeg zelfs vanwege haar ongelooflijke rijkdom aan parelmossels een nieuwe naam: Perlenbach (Parelbeek).

In de jaren tachtig van de 19e eeuw liet de fabriekseigenaar Josef Dahmen nog steeds met kruiwagens tegelijk mosselens uit de Schwalme halen en liet ze naar zijn 'Parelfabriek' in Monschau brengen. Rond 1900 kwam de parelvisserij in de Eifel definitief tot stilstand. 100 Jaar later vond men in de Perlenbach nog maar net twee dozijn rivier-oesters.

Oorzaak van deze massieve afname was niet alleen het parelvissen maar vooral de verontreiniging en vernietiging van de waterbiotopen. Herstelmaatregelen van de Nationaal Park-wateren kunnen vandaag de dag condities scheppen waardoor de rivier-oester weer inheems zou kunnen worden.

Rechts naast de streepjescode vindt u een tactiel model van een geopende rivier-oester.

De rivier-oester is de enige Europese zoetwater-oester, die waardevolle parels ontwikkelt. Maar één op de ongeveer 2000 mosselen bezit een parel. Tot de dag van vandaag sieren ze religieuze sieraden zoals koninklijke kronen en worden als zeer edele sieraden beschouwd.