Station 5 - Nederlands

Station Eifelse dierensporen

Oude straatnamen zoals de 'Bevergasse' in Nideggen of ‘Auf der Bever’ in Simmerath getuigen dat de bever ooit over de gehele Eifel verspreid was. Terwijl de laatste Eifelwolf in het jaar 1888 bij Auel doodgeschoten werd, komt de bever al veel eerder niet meer voor. Rondom het jaar 1800 vermelden de plaatselijke natuuronderzoekers de bever al niet meer. Het is mogelijk dat de laatste Eifelbever al ten tijde van de Dertigjarige Oorlog (1618 – 1648) gejaagd werd, veel eerder als in andere regio’s van Noordrijn-Westfalen.

Bevervel als reservemunt

Ruilwaarde van een paard

In vele andere regionen op het noordelijke halfrond beleefden de soortgenoten van de bever het zelfde noodlot. De bever was daar ooit overal thuis – tot dat de mens zijn bruikbare kwaliteiten herkende. Eén ervan is zijn buitengewoon dichte, warmhoudende vel. Toen in Europa nog de ruilhandel voorkwam, golden de bevervellen als een soort reservemunt. Een goed bevervel kon de waarde van een paard hebben.

Links in de hoek staat een originele bever, die men betasten kan. Raakt u het vel van de bever maar eens heel precies aan. Wie steeds in het water is heeft een bijzonder warm en waterdicht vel nodig. 12.000 Haren per vierkante centimeter, op de buik zelfs 23.000 haren per vierkante centimeter, zoveel haren heeft het met luchtinsluitingen voorziene, licht matte bevervel. De mens heeft maar 80 tot 200 haren per vierkante centimeter. Onder de bever vindt men 3 knoppen met geluiden van de bever, één met hoe ze contact opnemen, één met jonge bevers en één met knaaggeluiden. Aan het geurenstation ruikt u de geur van bevergeil.

Links in de hoek staat een tactiel model van een bever met verschillende geluiden en de geur van bevergeil.